به علت تشرف به حج از به روز کردن وبلاگ معذورم
دعاگوی همه شما دوستان در عرفات خواهم بود ان شاالله
شعر زیبایی از مرشد میر چلویی(بهترین کاسب فرن)
بر در دربار ایزد چند خر شکوه می کردند از دست بشر
کی خدا ای چاره بیچارگان چاره ای کن بهر درد ما خران
قوت ما کاه و جو است ای کردگار قوت آدم است بی حد و شمار
کاه ما را مبل و پشتی می کنند در عوض با ما درشتی می کنند
ما بدان جو هم قناعت کرده ایم ظلم آنها را اطاعت کرده ایم
این جوم را خمر و مشروبش کنند آبجو سازند و معیوبش کنند
ما نه می خوریم و نی آب هویج نی کباب پشت ماز و ساندویج
قرمه سبزی و فسنجان و کباب شربت به لیمو و نقل و شراب
کانادا و پپسی و کیم و اسو پرتقال و لیمو سیب و هلو
تخم مرغ و شیر و نان روغنی شیر برنج و آب زرشک و بستنی
این بشر با این همه ظلم و ستم اشرف المخلوق باشد از شکم
گفت خرگوشی خران را در جواب کی خران چابک زرین رکاب
گرچه من خر نیستم گوشم خر است فکر و هوشم از شماها بهتر است
گوش خر بفروش و دیگر گوش خر این سخنها کی رود بر گوش خر؟
اشرف المخلوق اینها نیستند آن جماعت جمله ربانیسند
گوش دل بگشا ای جان پسر از خر و خرگوش پندی در ببر
هر کسی با خر نشیند خر شود گر کسی با گر نشیند گر شود
گر خوری با شخص سودایی غذا می شوی آخر به سودا مبتلا
نیست دردی بدتر از درد خری از خری بدتر بود تن پروری
هرکسی خر گشته بارش می کنند از سعادت برکنارش می کنند
ساعیا بس کن که ما خر نیستیم ظالم و تن پرور و خر نیستیم
*دیوان سوخته
ضعف کرده ام.
چشمانم گود افتاده است از بس بعد از هر نماز به آن گوشه شرقی نقشه رو کرده ام و سلامش نموده ام.
ای کاش راه کوتاه بود و خرما بر نخیل نبود.
آدمی که دستش کوتاه است معمولا در خیالش به زیارت میرود.
زیارت مرا هم از هین فاصله میپذیرند انشاءالله.
گفتم از کدام در بروم که راهم دهند؛دیدم همه درهای حریم خانه اش به روی همه باز است.
دیدم همه جا بر در و دیوار حریمت جایی ننوشتست گنه کار نیاید
درب ورودی آستان،باید اجازه گرفت.
از خدا که در همه جای حرم موج میزند.
از پیامبر که بزرگ خاندان است.
از ملائکه ای که خدم و هشم این آستانه اند.
دربانی و کفشداری و غبار روبی و...
صدای بال زدنشان می آید.
میشنوی؟؟
خانه شان همینجاست.
گوهرشاد قرار من و دل است.
همانجا که از حیاط میشود ضریح را دید.
دیگر طاقتی برای فروخوردن این بغض نیست.
صدای گریه ام با شر شر آب حوض وسط حیاط و صدای نقاره خانه درهم می آمیزد.
و....
صدایش میزنم و صلواتم را نثارش میکنم.
اصلا با هم همنوا بشویم بهتر است.
اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي
الامامِ التّقي النّقي و حُجَّّتكَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثري
الصّدّيق الشَّهيد،صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه
كافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ
وقتی کسی معذرت نمیخواهد
چند نفر رفتند معبر باز كنند؛او هم رفت، ۱۵ ساله بود.
چند قدم كه رفت، برگشت.
يعني ترسيده؟! خب! ترس هم داشت!
او اما، پوتين هايش را به يكي از بچه ها داد و گفت:تازه از گردان گرفتم، حيفه! بيت الماله!...
پابرهنه رفت!...
*
*
*
*
*
*
راستي ۳هزار ميليارد تومن چندتا پوتين ميشه؟!
*
*
*
*
*
*
دیدار جانبازان قطع نخاعیست با امام خامنه ای.
جانباز ی میگوید:"دعا کنید عاقبت به خیر شویم"
آقا هم جواب میدهند: "باید سعی کرد."
روز اوّلى كه ما را به دبستان بردند، روز خوبى بود؛ روز شلوغى بود.
بچه ها بازى مى كردند، ما هم بازى مى كرديم.
اتاق ما كلاس بسيار بزرگى بود - باز به چشم آن وقتِ كودكى من - و عدّه بچه هاى كلاس اوّل، زياد بودند.
حالا كه فكر مى كنم، شايد سى نفر، چهل نفر، بچه هاى كلاس اوّل بوديم.
به هرحال و روز پُرشور و پُرشوقى بود و خاطره بدى از آن روز ندارم.
بقیه در ادامه مطلب .....
آنجلیا جولی در سفر به افغانستان و کتایون ریاحی در سومالی(1)
-
-
-
-
-
کتایون ریاحی در سفر به سومالی و صحبت با یک بانوی سومالیایی(2)
پانوشت............................................................................................................................
1-هردو هنرمندند و اما....!!!!!!!!
2-هردو مسلمانند و اما....!!!!!!!
خودش هم می آمد و مینشست و به شاعری میفرمود بخوان.
او هم بنا میکرد ذکر مصیبت روز دهم محرم 61.
گریه از درودیوار بلند بود.
خودش که از بس اشک میریخت تا مرز بیحالی میرفت.
میفرمود زنان بروند در صحرای منا برای مصائب کربلائیون بلند بلند گریه کنند.
این هیأت ها و روضه های خانگی از او به من و شما رسیده است.
میفرمود برای حسین علیه السلام آتش عشقی در دل مومنین شعله ور است که حرارتش هیچ وقت به سردی نمی گراید.
گفتم آقاجان خیلی دلم برای زیارت ارباب بی کفن تنگ شده!
فرمود برو بالای یک بلندی در زیر آسمان کبود،نیم نگاهی به چپ و راست آسمان بیانداز و از ته دل 3بار صدا بزن
صلی الله علیک یا اباعبدالله
و...
بناکرد های های گریه کردن.
راستی کنیه ی ایشان هم ابوعبدالله است.
آری جعفربن محمدالصادق علیه السلام را می گویم؛موسس هیآت های حسینی.
پرسیـــد کســـی اهل کجــــایـــــی؟!
